Situationeel zorgverlenen voor professionals.

Hoe word ik een tophelper?

Tophelpers

De zorg is onmiskenbaar aan het veranderen. Alles neemt zo’n beetje toe: de complexiteit, de druk, de kosten, de kwaliteitseisen en niet in de laatste plaats de mondigheid van de cliënt. En dat komt allemaal op het bordje van de zorgprofessional. Mooi woord ‘zorgprofessional’. Eigenlijk is ‘tophelper’ meer passend, geheel in lijn met topmanager, topambtenaar, topsporter en topcrimineel.

Jezelf staande houden in deze dynamiek is een hele klus. Alles bijhouden, alles weten en alles kunnen is onmogelijk. Dat kun je niet in je eentje en dat is ook een zeer af te raden streven. Veel beter is het om te zorgen voor diversiteit in je team, op alle fronten: leeftijd, kennis, achtergrond, ervaring en karakters. Dan heb je als team alle gereedschap om uit te kiezen.

Een tophelper betekent niet alleen dat je ergens goed in bent, maar ook dat je weet waar je af moet blijven. In mijn ogen ben je een zelfsturende professional wanneer je kunt inschatten en organiseren wat er nodig is, ongeacht of jij zelf de expertise hebt. Een topmanager weet ook niet alles, maar weet wel zijn eigen blinde vlekken aan te vullen met de juiste mensen om zich heen.

De vinger aan de pols

De kunst voor de tophelper op de werkvloer is om steeds opnieuw te blijven kijken wat het beste past bij de actuele situatie. Wat is er op dit moment nodig voor deze specifieke cliënt? Kan de cliënt dit en wil de cliënt dit? Kan ik dat en wil ik dat? Wie kan ik anders inschakelen of om hulp vragen? Heb ik de juiste stijl om met deze specifieke cliënt contact te maken? Oftewel, hoe maak ik de beste match?

Situationeel zorgverlenen

Situationeel Zorgverlenen dus. Dat is wel even een omslag. Niet meer automatisch je eigen aanpak inzetten, maar eerst kijken wat de situatie vraagt. Dat betekent soms ook dat je met jouw aanpak geen toegevoegde waarde te bieden hebt. Toch ben jij degene die er op dat moment iets mee moet. Dan kun je 2 dingen doen. Toch gewoon maar je eigen ding doen (wat in wezen ook heel zelfsturend is..) of de benodigde kennis/ervaring/aanpak onder je collega’s zoeken. Dan zit de toegevoegde waarde van de professional niet in het eigen kunstje, maar in het matchen van vraag en aanbod. Cliënt blij, zorgverleners blij. Alleen het ego moet soms nog even wennen aan het feit dat je waarde toevoegt door iets NIET te doen.

Op deze manier hoeft er in het gedrag niet zoveel te veranderen, maar kunnen mensen door een juiste match meer doen waar ze goed in zijn. Dat motiveert ook enorm.

Jeroen Bouman

McChange